Markeskie przygody - wyspy, Tiki, rzeźby i tańce.

19.07.2016

Miejscowość Atuona położona jest po drugiej stronie zatoki Tahauku w której zakotwiczyliśmy. Prowadzi do niej kilkukilometrowa droga na przebycie której potrzeba niecałą godzinkę jeśli pokonamy ją spacerem lub pięć minut jeśli złapiemy stopa. Na szczęście po naszej stronie zatoki, czyli tam gdzie jest możliwość dopłynięcia pontonem znajduje się jedyna w miasteczku stacja benzynowa, która to jest generatorem wracających do miasta samochodów. Zazwyczaj już drugi lub trzeci się zatrzymuje i tak udaje się oszczędzić nieco nogi oraz podeszwy moich klapków. Konwersacja z kierowcą nie jest zbyt burzliwa. Moja znajomość francuskiego się nie polepsza tak samo jak ich znajomość angielskiego. Zazwyczaj udaje się powiedzieć, że pochodzimy z polski i że jest tu ładnie. Czasem pada słowo Euro.

Czytaj więcej: Markeskie przygody - wyspy, Tiki, rzeźby i tańce.

Polinezyjski tatuaż Grzesia

Przez kilka ostatnich dni, siedząc na niewielkim drewnianym stołku, Grześ poddawał się niezwykle bolesnemu zabiegowi tradycyjnego markeskigo tatuowania. Za pomocą niewielkigo młoteczka oraz drewnianej igły wyknanej z najtwardszego tutejszego drzewa zwanego Kado-Huka,ostatni żyjący tradycyjny lokalny tatuażysta Kauhou naniósł niepowtarzalny wzór nawiązujący do boga Tiki oraz otaczającej wulkaniczne wzgórza przyrody. To się nazywa pamiątka z podróży...

Grześ jeszcze żyje, a efekty pracy na poniższych zdjęciach:

Hapatoni song

Na wyspie Tahuata w niewielkiej miejscowości Hapatoni na koniec mszy świętej zarejestrowałem taki oto utwór:

A teraz szybkie pytanie konkursowe - co utwór ten ma wspólnego z Polską? Odpowiedzi umieszczajcie w komentarzu,

Kolejna porcja zdjęć z Markizów

Nowe wyspy, nowe występy, nowe widoki. Jest coś dla miłośników zieleni i dla plażowiczów. Zapraszamy do zajrzenia do galerii zdjęć z Markizów.

Wassyl na Markizach

19.07.2016 1800LT

Dzień żeglugi: 298

Liczba zjedzonych bananów z nutellą: 2

13.07.2016

Droga z Puka Puka na Markizy jest prosta jak trzy metry drutu w kieszeni, ale my robimy lekki banana hals, dzięki czemu przez cały czas wiatr mamy dokładnie z boku. Znów osiągamy zadowalające prędkości, duże przechyły i mokrą żeglugę. Ta ostatnia powoduje, że musimy mieć cały czas zamknięte wszystkie luki i okienka, co skutkuje duchotą i wysoką temperaturą wewnątrz jachtu. Nie da się ani tam wysiedzieć ani nawet wyleżeć. Wiatraczek tuż nad głową daje niewielką namiastkę chłodu. W kambuzie przy garach jest już praktycznie sauna, szkoda tylko, że nie mamy możliwości co chwilę spłukać się obficie zimną wodą. Dobrze, że ten przelot trwa tylko dwie doby.

Dziś po południu mieliśmy branie na wędkę Ali. Coś chwyciło przynętę i pognało w przeciwną stronę tak szybko, że w ciągu kilku sekund wyciągnęło dwieście metrów żyłki aby na koniec szarpnąć tak mocno, że aż się wędka połamała. Co to mogło być? Wielki tuńczyk? Marlin? Kraken? Torpeda? Szczegółowe dochodzenie nie przyniosło odpowiedzi.

Wieczorem znów wyścig z czasem, chcemy zdążyć zakotwiczyć jeszcze przed nocą. Przez ostatnie dwie godziny wspomagamy się silnikiem i z ostatnimi mocno zakrzywionymi promieniami słońca, wspomagani dodatkowo dużym szperaczem rzucamy kotwicę w zatoce Omoa. Jesteśmy na Markizach.

Czytaj więcej: Wassyl na Markizach

Galeria zdjęć z Puka Puka

Czy ktoś z Was słyszał o wyspach Puka Puka? Ja kiedyś COŚ tak. Więc pozostało te wyspy odszukać i na nie popłynąć. Udało się, a efekty jednodniowej wizyty na tych zdjęciach.

Wszystko o Puka Puka

12.07.2016 0600LT

Do Markizów pozostało: 208 Mm
Ilość naszyjników z muszli na pokładzie: 9
Ilość nowych świeżych kokosów: 3

O wyruszeniu z Mangarewy po 4 dniach żeglugi dotarliśmy późnym wieczorem na zawietrzną stronę wyspy Reao. Chcemy tam przystanąć choć na chwilę i postawić naszą polską stopę na kolejnym odludziu. Nawet wiatr trochę przygasł, ale fala na oceanie jest skotłowana - to źle wróży. Przy tej wyspie nie ma możliwości rzucenia kotwicy, gdyż już kilkadziesiąt metrów od brzegu głębokość przekracza metrów sto. Pozostało stanąć w dryfie i w mniejszych podgrupach desantować się pontonem na ląd. Ale do tego potrzebne są dobre warunki na wodzie, a te rano okazują się wręcz fatalne. Rzuca naszym Wassylem góra i dół, a widoczna fala przyboju na pobliskiej rafie daje wyraźnie do zrozumienia, że nie należy iść tą drogą. Oglądamy więc jedynie przez lornetkę niewielką wioskę schowaną pośród drzew palmowych i podejmujemy jedyną rozsądną decyzję w tym przypadku – jedziemy dalej.

Czytaj więcej: Wszystko o Puka Puka

Tuż obok atolu Reao

Do atolu Reao pozostało 11Mm

Temperatura w nawigacyjnej: 28C
Ilość wypitego rozrobionego z syropu soczku: 3l

Postój na wyspach Gambier trwał 2 tygodnie. Przeczekaliśmy tam 3 dni złej pogody z silnymi wiatrami aby następnie udać się na wycieczkę (jachtem oczywiście) dookoła wyspy (co pewnie zauważyć się dało po zdjęciach w naszej galerii). Pozostaje wyrywkowo opisać co się podczas niej działo:

Czytaj więcej: Tuż obok atolu Reao

Uaktualniona Galeria z wysp Gambier

Zajrzyj ponownie do galerii z wysp Gambier, teraz blisko 80 zdjęć - polecamy.

Z pamiętnika Mangareviańczyka

22.06.2016

O poranku przed dziobem pojawiły się górzyste wyspy, a pośród niej największa Mangarewa. To nasz pierwszy polinezyjski atol. Powstają one wskutek wypiętrzania się góry, zazwyczaj wulkanicznej. Gdy już góruje ona nad okolicą tworząc dość regularną okrągłą wyspę, dookoła niej zaczyna rosnąć rafa koralowa. Po odpowiednio długim czasie wyspa zaczyna się powoli zapadać. Jej powierzchnia powoli się zmniejsza, a pomiędzy rafą a wulkanem pojawia się coraz więcej płytkiej wody, na której wyrastają kolejne rafy koralowe. W końcu wyspa znika pod wodą pozostawiając jedynie niewielki skrawek lądu znajdującego się na pierwotnej rafie, wewnątrz zaś jest już tylko woda.

Czytaj więcej: Z pamiętnika Mangareviańczyka