Moorea - rekiny, wieloryby i zatoka Cook'a

03.10.2016

Dziś wczesnym rankiem po ponad dwóch tygodniach postoju ruszamy dalej. Na pobliską wyspę Moorea, do miejscowości Vaiare, gdzie znajduje się jedyna na wyspie marina. Przelot znów nie należał do najtrudniejszych, zeszło nam niecałe trzy godziny motorowania, bo wiatr zupełnie ucichł. Przed wejściem do laguny wywołuje port Vaiare przez radio i proszę o pozwolenie na wpłynięcie do środka i do mariny. Jegomość po drugiej stronie fali nośnej informuje mnie jednak, że w marinie nie ma miejsc, że trzeba było je rezerwować wcześniej i ogólnie zniechęca do odwiedzin tego miejsca.

Czytaj więcej: Moorea - rekiny, wieloryby i zatoka Cook'a

Under pressure

Czuję ciśnienie, dosłownie i w przenośni. Te dosłowne to ciśnienie słupa wody wywierane na moje ciało podczas codziennego nurkowania. Otóż z Marcinem i Natalią chodzimy na kurs  Open Water Diver. Jeszcze niedawno byłem pierwszą osobą która twierdziła, że żadne papierki nurkowe mi są nie potrzebne, bo robię to okazjonalnie i tylko od czasu do czasu. Ale kilkukrotnie już okazało się, że bez patentu traktują mnie jako absolutnego nowicjusza i szkolą od zera (i słusznie – safety first). Do tego nurkowanie bez certyfikatu to nurkowanie niezbyt głębokie, przy jakiejś „grzecznej” rafie bo gdzie indziej (czyli tam gdzie ciekawiej) to danger i trzeba okazać certyfikat. Do tego nurkowanie dla tych posiadających plastikowy dokument jest też tańsze.  

Czytaj więcej: Under pressure

Podwodne życie na Rangiroia

11.09.2016

Raju nie ma… jestem tym atolem rozczarowany. Dwie główne tutejsze miejscowości są oddalone od siebie o dwanaście kilometrów, więc trzeba raczej łapać stopa niż spacerować w ostrym słońcu. Główna droga przez miejscowość Tiputa przypomina nasze drogi po ostrej zimie, dziureczka na dziureczce, a jej brzegi mocno postrzępione. Okoliczne domki są dość rzadko rozmieszczone i ukrywają się w jakiś krzaczorach i zaroślach, bo ciężko otaczającą ich zieleń określić jako pielęgnowaną. Same domy też wyglądają jak by miesiąc temu przeszedł huragan – dookoła nich bałagan, a chata często trzymana jest przez liny przerzucone przez dach i dociążone na krańcach workiem z piaskiem. Podsumowując jest tu jakiś bajzel, zero dbania o ogóły i szczegóły, zero finezji i polotu.

Czytaj więcej: Podwodne życie na Rangiroia

To już ostatnie wyspy archipelagu Tuamotu

02.09.2016

Przypłynęliśmy do największej chyba „dziury” w okolicy. I to celowo. Po pobycie na Taravai lubimy odwiedzać dzikie, ciekawe i dość odludne miejsca. Na naszą „dziurę” składa się kilka domków zbudowanych z żerdzi otoczonych plecionymi liśćmi palmowymi które chyba w sezonie robią za pensjonacik, niewielka restauracja z otwartą salą dla gości zbudowaną na palach nad wodą, kilka wiat i komórek w której trzymane są stare sprzęty rybackie, kilka świń, z dziesięć psów i sześć osób zamieszkujących ten teren. I do tej „dziury” przypłynęło właśnie sześć jachtów, więc chyba coś magicznego w tym miejscu musi być. Wcale nie naginając statystyki można wywnioskować, że więcej tutaj żeglarzy niż mieszkańców. 

Czytaj więcej: To już ostatnie wyspy archipelagu Tuamotu

Łowcy pereł

Łowcy pereł

31.08.2016

Jakoś nie możemy uciec od pereł. Wczoraj rozmawiałem z Fernando, lokalnym sympatycznym gościem u którego zaopatrujemy się w bagietki, hurtowe ilości wody i internet, i zapytałem o możliwość odwiedzenia jednej z farm pereł. On wykonał jakiś telefon i skierował nas do mieszkającego prawie na końcu wsi niejakiego John’a. Ten z kolei, gdy zobaczył nas dziś rano od razu wyciągnął pokaźny zestaw perłowych kuleczek i rozłożył je na stole. Niesamowici są Ci Polinezyjczycy – przed nami turla się niezła kasa, a gość nas zostawia samych mówiąc, aby na koniec jak już sobie coś wybierzemy podejść do niego i uregulować należność. Nikt by się tych kuleczek przecież nie doliczył, a jak mawia przysłowie okazja czyni złodzieja. Ale w takiej sytuacji człowiek, a przynajmniej ja czuje się tak niesamowicie, że obcy bądź co bądź ma takie zaufanie, że zrobię wszystko aby nic nie kombinować, aby właśnie dowieść, że tak może, powinno być. Znów wybieramy sobie po kilka perełek, tym bardziej, że po raz pierwszy ceny są przyzwoite. Idziemy na koniec zapłacić, ale okazuje się, że John nie ma wydać. Co robi? „Zapłacicie mi jutro, będę o siódmej trzydzieści po bagietki to podejdźcie i zapłaćcie” – mówi. Kocham tych ludzi…

Czytaj więcej: Łowcy pereł

Perłowy Świat Manihi

27.08.2016

Przeloty pomiędzy atolami Tuamotu nie przekraczają zazwyczaj stu mil morskich. Dokładnie tyle drogi mamy do Manihi. Tam Alicja po prawie roku podróży z nami wsiądzie do samolotu linii Air Tahiti a potem Air France i poleci do domu. Wraca do Polski, gdyż musi kontynuować przerwane studia z zakresu weterynarii, choć w jej oczach widzę, że wcale nie ma na to ochoty.

Żegluga jest nad wyraz spokojna, nawet fale niezbyt często wchodzą na pokład. Większość swojej nocnej wachty spędzam więc na zewnątrz, znów obserwując mocno rozświetlone blaskiem gwiazd niebo, to mi się chyba nigdy nie znudzi.

Czytaj więcej: Perłowy Świat Manihi

Wakacje na Fakarawie - galeria zdjęć

Dlaczego wakacje? Chyba dlatego że przystaneliśmy na dłużej a większość dnia spędzaliśmy na przyjemnościach. Lody w Pink Place, cała seria nurkowań w tym z rekinami, oraz leżenie do góry brzuchem. W końcu w Polsce ostatni tydzień wakacji, czemu też nie u nas. A jak one wyglądały - spójrzcie na zdjęcia.

Z wizytą na Makemo

16.08.2016

Do przesmyku umożliwiającego wpłynięcie do atolu dopływamy tuż po południu. Warunki na podejściu powinny być dobre, a prąd sprzyjający – tak przynajmniej wynika z teorii i tablic pływów, tak też jest i w praktyce. Z niewielkim prądem szybko dostajemy się do środka i cumujemy do długiego betonowego pirsu który zwieńczony jest keją dla niewielkich statków dostawczych.

Znów jest okropnie gorąco, więc pierwszy spacer do miasteczka zakończył się niepowodzeniem i szybkim powrotem na jacht oraz schowaniem się pod pokładem w cieniu. Leżę twarzą tuż obok niewielkiego wentylatora który daje jakąś namiastkę chłodu, chodź najchętniej to bym się teraz schował do lodówki.

Czytaj więcej: Z wizytą na Makemo

Galeria zdjęć z atolu Raroia

To tutaj w 1947 swoją wyprawę zakończyła tratwa Kon Tiki z Thorem Heyerdhal'em. Dziś mieszka tu 150 osób ceniących sobie ciszę, spokój i bezpieczeństwo. A co my znaleźliśmy na tym dość rzadko odwiedzanym przez żeglarzy atolu? Zobaczcie sami na naszych zdjęciach.

Śladami Thora Heyerdhal’a – Raroia

13.08.2016

Atole Tuamotu to takie jakby obwarzanki. Mają najczęściej kształt owalu a w środku wypełnione są wodą tworząc wewnętrzną lagunę. Sam ląd dookoła niej jest zazwyczaj niezwykle cienki, ma nie więcej niż kilkaset metrów szerokości. Do tego poprzecinany jest czasem płytką rafą dzieląc całość na dziesiątki mniejszych podłużnych wysp. Niektóre z atoli posiadają jedno, rzadziej dwa wejścia, na tyle duże że możliwe jest wpłynięcie jachtem do środka. Są dość wąskie, płytkie i do tego bardzo trudne nawigacyjnie ze względu na bardzo silne prądy przy wejściu.

Czytaj więcej: Śladami Thora Heyerdhal’a – Raroia